Een laatste column en het einde van een bijzondere boom?

Een boom in een boom?

 

Ik deed een Vondelparkje en zoals vaker zag ik weer nieuwe resterende stronken van afgezaagde bomen die net boven de grond uitstaken. Ze zijn er maar druk mee met de bomen die boven de paden te scheef gaan staan of dood gaan door het hoge grondwaterpeil in het laaggelegen Vondelpark. Beide situaties komen regelmatig voor en dan moeten die bomen omgezaagd worden. De stronken laten ze zitten tot ze er tijd voor hebben om die met wortel en al uit de grond te verwijderen.

Langs zo’n verse stronk lopend viel mijn oog op de zaagsnede. Een intrigerend beeld ontvouwde zich: een boom in een boom, ook de binnenste had boomschors aan de buitenkant. Had je dat toen de boom er nog stond van buiten af kunnen zien? In de natuur zie je wel eens dat twee bomen die vlak naast elkaar staan helemaal met elkaar kunnen vergroeien – was zoiets hier ook gebeurd?

Niks aan de hand stronken, lijkt het

Terwijl ik zo stond te puzzelen en foto’s nam, renden niet alleen de hardlopers er zonder iets van te zien aan voorbij maar ook bedaarde wandelaars namen er geen nota van. Ik had niet het gevoel dat ik iets bijzonders deed, namelijk kijken, maar ik weet dat ik dit vroeger – word ik al zo oud dat ik over vroeger ga praten? – hier ook langs gekeken had.

Nieuw leven in een oude stronk

Maanden later moest ik goed zoeken om de bijzondere stronk terug te vinden. Hij lag verborgen onder een uitbundig uitgroei.

Nu de kerngroep de taken neerlegt, is de toekomst van het Stadsdorp onzeker en komt er een einde aan de nieuwsbrief en mijn stroom van columns. Komen er initiatieven voor een wedergeboorte? Een nieuwe nieuwsbrief met nieuwe columns? Ik vond troost in de beelden van deze bijzondere boom in een boom. Misschien blijkt er binnen het oude Stadsdorp, nu nog onzichtbaar, toch iets nieuws te groeien.

Gijs Kalsbeek