Een rol koekjes en twee kiwi’s

 

Al ben ik weer terug in Amsterdam, toch wil ik nog één keer een facet van mijn wandeltocht van Rome naar Nederland laten oplichten.

De Hoge Venen in oostelijk België

In Sourbrodt, een gehucht in oostelijk België, heb ik een klein appartement voor de nacht geboekt. Moe, warm en bezweet sta ik laat in de middag voor een grote villa. In de open garage vind ik zoals aangegeven in de mail die ik ontving het sleutelkluisje bij een zijdeur. Het klepje dat het cijferslot bedekt krijg ik niet omlaag en ik kan dus niet de opgegeven code invoeren. In de mail stond ook een nummer dat ik kan bellen en gelukkig komt de familie al snel aan zoeven. Ook zij krijgen het klepje niet omlaag en forceren het. Ik word binnen gelaten in een éénkamerappartement dat zich aan de zijkant van de villa bevindt. Er is een inbouwkeuken en een tweepersoonsbed dat uit de muur omlaag klapt en dan alleen een krappe loopruimte overlaat naar wc en douche.

Er is geen restaurant in Sourbrodt, dat wist ik al van Google Maps, wel een patatzaak op een half uur lopen, dat wist ik ook al, maar na een dag wandelen met rugzak heb ik daar zoals verwacht geen zin meer in. Vanochtend in Büllingen ben ik eerst een eind om gelopen om langs de plaatselijke supermarkt te gaan. Wel eerst dubbel gecheckt of die op zondag open was, want in Italië, Zwitserland en Duitsland waren de winkels dan dicht. Met een rol koekjes en twee kiwi’s, meer wilde ik niet extra meesjouwen, kon ik vertrekken richting Sourbrodt. Voor overdag had ik nog brood en kaas waar ik naar behoefte een stuk van af kan snijden, maar ‘s avonds wil ik wat anders eten en ’s morgens iets zoets.

Dus dineer ik in mijn appartementje met een halve rol koekjes, een kiwi en kruidenthee. De volgende ochtend ontbijt ik met de tweede kiwi en de andere helft van de koekjes. Thuis drink ik gewoonlijk alleen allerlei soorten kruidenthee die in het appartement ook aanwezig zijn. Op stap vind ik zwarte thee onmisbaar. Er staat in de keuken wel een koffiezetapparaat met een voorraad koffiepads, maar geen zwarte thee. Aan koffiedrinkers wordt altijd wel gedacht; onderweg op een terras moet ik vaak mijn bestelling voor een kopje thee herhalen, terwijl ik me in de vreemde talen goed kan redden, voordat het is doorgedrongen dat ik geen koffie wil. Voor de zekerheid had ik bij het ontbijt in een hotel in Büllingen een paar theezakjes meegesmokkeld, zodat ik ook in Sourbrodt met zwarte thee kan ontbijten. Voldaan vertrek ik voor de een na laatste wandeldag.

Ik ben speciaal naar Sourbrodt gekomen omdat ik dan in een dag dwars door het natuurgebied de Hoge Venen naar Eupen kan lopen. Het is een groot gebied met bossen, een paar beekjes en grote stukken levend hoogveen met alleen een paar fiets- en wandelpaden; zo mooi trof ik het op de meeste wandeldagen niet. Je kan er makkelijk verdwalen, maar met de wandelkaart op mijn mobiel kan ik voortdurend zien waar ik ben. Tevreden kom ik aan in Eupen op nog maar één dag lopen van de Nederlandse grens.

Op de Nederlandse grens vlak bij Epen

Na een enerverende wandeltocht van veertien weken met Epen als eindpunt, kwam ik zeer tevreden aan in Nederland.

Gijs Kalsbeek