Nog meer geveltuinen

Lang geleden heb ik voor een eerdere aflevering van deze column bijzondere geveltuinen in ons Stadsdorp op de foto gezet, toen in hun zomerse pracht. Nu liep ik in de winterse kou bijna de exotische gevelgroei voorbij die me nog niet eerder was opgevallen. Dat kwam zo. Met Margreet loop ik voor een ommetje Vondelpark meestal dezelfde route via het Rijtuigenhof naar en van het park, tot we onlangs een kleine variatie deden door de Saxenburgerstraat aan te doen. Eigenlijk was ik aan de palm helemaal voorbij gelopen, maar Margreet riep me terug. En tot mijn schaamte is het nog erger. Deze door- de-buurt-wandelaar die overal iets meent te zien wat de moeite waard is, moet erkennen dat hij de week daarvoor nog door die Saxenburgerstraat was gelopen, maar blijkbaar niet met zijn hoofd er bij was en niets bijzonders had gezien.

Palm in de Saxenburgerstraat

Een tropische palm, in de kou, langs de Saxenburgerstraat. Hij staat er fier bij alsof al het steen om zijn voet en de kou langs zijn lijf er niet toe doen. Ik heb ook zo’n palm als huiskamerplant gehad, maar die overleefde dat niet. Dat was lang geleden toen ik nog niet zo lang terug was uit Nigeria. Daar worden de bladeren van zo’n soort palm soms nog hergebruikt als bedekking van daken of van de moddermuren die om een erf staan. Op daken zitten tegenwoordig trouwens meestal zinken platen.

Bij de palm die het bij mij thuis het niet haalde moet ik nog wel zeggen dat bijna alle huiskamerplanten mijn zorg overleven. Ik weet nog hoe onzeker ik was met de eerste kamerplanten in mijn studentenkamer. Hoe veel water moet je geven en hoe weet je dat? Het liefst had ik een maatbeker gehad met door een deskundige gezette streepjes voor hoeveel water elke plant nodig had.

 

Bijzonder vond ik ook deze boom in dezelfde straat. Herkent u hem?

Vijgen aan de vijgenboom

Een grote vijg met nog vijgen er aan. Ik wist wel dat de vijg wintervast was, want die heb ik zelf ook in mijn tuin gehad. Hij was zo succesvol dat hij te groot werd en zo zette hij zijn bestaan voort bij iemand anders met een heel grote tuin. Die persoon moest, zelfs na flink snoeien, wel met een bestelbus komen voorrijden om na uitgegraven de vijg mee te kunnen nemen.

Die vijgenboom was een aflegger van een vijg die ooit door mijn oom was meegenomen vanuit Jordanië waar hij meewerkte aan archeologisch onderzoek. Een eerste aflegger ging naar mijn opa. Daarna kweekten mijn zus en zwager van weer een aflegger daarvan een boom toen ze uit Indonesië terug waren gekomen. En toen ik verhuisde naar mijn huidige huis met tuin duwde mijn zus een stuk tak van de vijg onder de grond om daarmee weer een aflegger voor mij te kweken.

In één straat twee bomen waar ik bijna aan voorbij was gelopen, die vanuit een verrassende hoek even zorgden voor een terugblik op mijn leven. Hoe ouder je wordt, hoe meer herinneringen er op elk moment kunnen opkomen.

Gijs Kalsbeek