Fietsen in de woonstraten

 

 

Een strooifiets, oktober 2017

Alsof het onkruid is waartegen geen kruid gewassen is, zo raken de stoepen in onze woonstraten (over de Kinkerstraat had ik het al eerder) steeds meer overwoekerd door geparkeerde fietsen. Weet u nog dat grote buitenlandse bedrijven overal gekleurde fietsen over Amsterdam uitstrooiden die je met een internetbetaling van het slot kon halen en huren? Terecht dat de gemeente deze fietsen verbood en desnoods liet weghalen van de toch al overvolle stoepen.

 

Geen plek in het fietsenrek, recente foto

Ik ging me wel afvragen hoe vol de stoep vier jaar geleden al was. Voor mijn gevoel was het toen nog niet zo ernstig als nu. Van het buurpand van waar ik woon zijn ruim een jaar geleden alle etages, inclusief de zolder, kamersgewijs per internet verhuurd. De woonruimte werd aangeboden op een hoge prijs, die zo nodig en pas na een paar maanden iets zakte, als bij een veiling. Zoiets gebeurt niet alleen bij mijn buren, want ik zie in de mededelingen van de gemeente vaak de toegekende vergunningen om een woning kamersgewijs te verhuren. Dit zou betekenen dat na vele jaren van verdunning, steeds kleinere huishoudens per woning, er nu een verdikking gaande is met stijgend gemiddeld aantal personen per woning. Gevoegd bij het vermoeden dat die kamerbewoners vooral jongeren zullen zijn, zou dit verklaren waarom het aantal fietsen op de stoep de laatste jaren zo explodeert.

 

Fietsen met een kratje moeten zich in een rek wringen

Lezers die zelf een fiets in een rek parkeren, zullen de ergernis herkennen hoe je andere fietsen heen en weer moet duwen om voor je eigen fietsstuur plaats te maken, en dat snel voordat die andere fiets weer terugveert. En dan de fietsen die met zo’n korte ketting aan de paal zitten dat je ze niet opzij kan duwen. Ook bij fietsen met een kratje of met een bijzondere maat lukt het soms niet om er naast te parkeren, dan blijft een gleuf onbenut, wat heel vervelend is als dat nu net de laatste vrije plek in het rek is. Dan moet je ronddwalen om een vrije plek te zoeken.

 

Schuinparkeren tegen de gevel

Je ziet ook straten waar men geen poging meer doet om de fiets in een fietsenrek te plaatsen, maar een soort stalling organiseert. Zou bovenstaande situatie bij een studentenhuis horen? Naar mijn idee zag je tot een paar jaar geleden niet meer dan een verdwaalde fiets bij een huis staan en dan tegen de gevel aan en niet zo zelfbewust en uit ruimtenood zo pront en scheef geplaatst.

 

 

 

Parkeren vlak voor de autoneuzen

Tot slot is het volgens mij ook een recent verschijnsel dat fietsen langs de stoeprand worden gezet. Hoewel zelf autoloos huiver ik altijd voor de mogelijkheid dat zo’n fiets omvalt tegen zo’n glimmende autoneus, door een windvlaag of een ongelukkige duw als je elkaar als voetgangers op Corona-afstand moet passeren, of als je in je haast met een mouw aan een stuur of handrem blijft haken.

Zo biedt het gebruik van het trottoir voor fietsparkeren een beeld van hoe de tijden veranderen. Het lijkt me dat de politiek aan zet is om weer broodnodige ruimte te creëren op de stoep. Ik moet wel noteren dat ik belanghebbend ben, aangezien ik graag gearmd met Margreet loop, en dat gaat over de stoepen in onze straten maar voor kleine stukjes, omdat je telkens elkaar moet loslaten om geparkeerde fietsen te ontwijken.

Gijs Kalsbeek