Tijdens de buurtborrel kwam het gesprek op Joop Klein.

Joop Klein was automonteur en had in de jaren 80 de leiding over de autowerkplaats van het Project Mensen Zonder Betaald Werk. Eerst in de Borgerstraat en later in de Lootsstraat.
Maar hij schreef ook gedichten!

Na de buurtborrel van 10 november heb ik thuis meteen een gedichtenbundel van hem opgezocht. En ik vond de gedichten na al die jaren wéér bijzonder mooi.
Hier een paar gedichten uit de bundel Op zoek naar ironie, uitgegeven door het Project Mensen Zonder Betaald Werk, in de zomer van 1986. Er bestaan slechts 20 exemplaren van en ik ben blij dat ik er een van bezit.

 

Eén zijn met de natuur
Wakker worden als de zon opkomt
Genieten van de stilte
Van je top tot je tenen
maar!
Diezelfde stilte kan zo bedreigend zijn
Als je er niet voor gekozen hebt

 

Jaloezie
variant van onzekerheid
en soms van eenzaamheid

 

Kliché vraag
Wat doe je tegenwoordig voor werk
       antwoord
Ik probeer een zinvolle bijdrage
aan de samenleving te geven
       vraag
Hoe doe je dat als je niet meer werkt
       antwoord
Het feit dat je dat vraagt
is juist het probleem

 

Een man is ook een mens
Hij heeft biologies niet gevraagd om zijn zijn
Als hij als mens klein kan zijn
Hoeven verschillen tussen man en vrouw er niet te zijn

 

Mechanisatie-Isolatie
Zolang een robot zich niet kan voortplanten
zal de mensheid blijven bestaan
tenzij
er teveel menselijke robots ontstaan