De cijferaar.




Het is uit verveling dat ik de bibliotheek in de Hallen binnenloop. Meestal gaan de dagen voor de Kerst vrij gewoontjes voorbij en onttrek ik me aan de winkelverslaving dat dan als een virus rondwaart. Maar nu de overheid de rem erop zet, ontstaat er ook bij mij een onrust die ik van mezelf niet zo ken. Voor de Hema en de keurslager staan lange rijen en zelfs bij de Limburgse
Vlaaienwinkel bij de ten Katemarkt is het druk. Sovjet- Russische toestanden lijken het. Wat er aan ontbreekt is de sneeuwstorm. Dit terzijde, ik zoek een plek waar ik zittend koffie kan drinken en me even onder de mensen voel. Jammer, de fauteuils en banken in de bieb zijn op een kluitje geschoven en afgezet met rood wit lint, zitten kan alleen nog aan de leestafel. Ik pak willekeurig wat boeken uit
de kast, ik ben hier tenslotte niet om te lezen. Tegenover me zit een man, de tafel en vloer zijn bezaaid met grote vellen papier vol met cijfers. Ik neem de tijd om hem te bestuderen. Hij werkt geconcentreerd aan een nieuwe reeks getallen, soms aarzelt hij even en schrijft dan in hoog tempo verder. Hij draagt een bril met dikke glazen, en raakt bijna met zijn neus het papier. Ik zie hem vaker, hij zit net als ik bijna dagelijks in de bioscoop. Hij maakte dan de indruk haveloos en onverzorgd te zijn, maar nu ik beter kijk zie ik dat hij goed gekleed en tot aan zijn nagels verzorgd is. Hij ziet er uit als de Russische schrijver Dostojevski; lang grijs haar, kalend, een woeste baard en gedreven schrijvend, nu met getallen. Wanneer ik me wat verder voorover buig om te zien wat hij nu precies
schrijft, kijkt hij op. Over zijn pupillen hangt een grijs vlies, toch zit er een felheid en intelligentie in zijn ogen waardoor ik snel wegkijk. Naast hem op tafel ligt een stapeltje boeken, misschien als excuus om hier te zitten, maar zo’n man lijkt het me niet. Boven op de stapel ligt een boekje met de titel “ Omgaan met verdriet”. Heeft de titel iets te maken met wat hij hier aan het doen is? Is er een
manier van omgaan met verdriet die kan leiden tot eindeloze cijferreeksen? Eenmaal thuis doe ik wat speurwerk naar de biografie van Dostojevski. Zijn grootste werken schreef hij in de tweede helft van zijn leven. Een leven met zoveel leed en verlies, dat het een wonder is dat hij überhaupt nog de
gedrevenheid had om een letter op papier te zetten. Dus wie weet gaan we van de man in de bieb nog veel horen. Vinden we na zijn dood op een kleine zolderkamer, ergens in Amsterdam Oud West het meesterwerk van een geniaal cijferaar die het lukt verdriet om te zetten naar cijfers, zoals het de
Russische schrijver lukt het leed om te zetten in letters. Wie weet.