LOFZANG OP DE PAPERCLIP



Ik kan zo genieten van dat onooglijk kleine dingetje, dat men simpelweg met een geleend woord een paperclip noemt. Als ik uit het doosje een paperclip pak, beetpak is eigenlijk beter gezegd, dan voelen mijn vingers de gladheid, de veerkracht waarmee het zich verzet tegen mijn trekken en duwen en bewon
der ik de soepelheid waarmee het metaal zich tenslotte over geeft
en zich voegt naar de te omklemmen stapel papieren.
Het glanzende staal is precies zo dik om sterk genoeg te zijn voor dagelijks gebruik en dun genoeg om mij toch met mijn zachte vingers meester te voelen over dit geharde materiaal.
Ik kan geen paperclip zijn werk laten doen zonder acht te slaan op zijn strakke vorm, recht toe recht aan, in evenwicht gebracht met de mooie rondingen aan beide uiteinden. Vorm en functionaliteit verenigd in een ijzeren draadje van maar een paar centime ter en een enkele gram.
Elk doosje paperclips is weer een avontuur en roept mij toe: maak mij open!
Gijs Kalsbeek