Albert schrijft

Ik zie de valpartij vanuit mijn raam op éénhoog. De vrouw, of is het een meisje, valt als vertraagt terwijl haar racefiets bovenop haar terechtkomt. Ze draagt een glimmend zwarte acryloutfit met helderwit afgezette biezen. Wanneer ik wat verder naar voren buig zie ik dat enkele omstanders zich naar haar toe haasten om haar van de fiets te bevrijden waaraan ze met haar klikschoenen vastzit. Dit lukt slechts met één voet waardoor er niets anders opzit dan de andere schoen aan het pedaal vast te laten zitten. Eenmaal overeind staat loopt er een streepje bloed van haar knie naar haar, tot dan toe, smetteloze witte sok. Zo met, een schoen aan, en een bebloed been zie ik toch meer het meisje in haar dat met haar nieuwe fiets is gevallen en een vlek heeft gemaakt op haar zondagse jurkje, dan een vrouw op een racefiets. Maar dat zal mijn leeftijd zijn. Ergens is het beeld in mijn hoofd gaan verschuiven en zijn de dertigers, ooit vrouwen, weer meisjes geworden.