Verslag lezing 10 oktober.

Riddertoernooien, 10 oktober

Ian Veldhuis leidt ons de wereld van ridders binnen. Van te voren leek het me een tamelijk droog gebeuren, maar ik heb zin in een Overtoomse Sluis zit in de Huiskamer.    
Enthousiast en ter zake kundig vertelt Ian hoe weinig concreets er over de riddertoernooien te vinden is, om vervolgens wat er wel bekend is levendig te beschrijven. En zo ontstaat uiteindelijk een beeld van een veld in tweeën gedeeld door twee touwen, waartussen twee herauten het begin van het toernooi aankondigen en de touwen weg halen. De twee groepen ridders te paard kunnen elkaar te lijf gaan met lansen of knotsen.
De partijen zijn herkenbaar aan de kleuren van hun uitrusting, en die zie je terug op de tribunes: links de jonkvrouwen ter aanmoediging van de ene, rechts die van de andere partij. Daar tussenin een tribune met hoogwaardigheidsbekleders.
Ian eindigt met een schema van een bepaald toernooi. Van 8-9 helminspectie en nagaan of de ridder werkelijk tot de adelstand behoort, van 9-10 ben ik vergeten, van 10-13 uur strijden met een lans, van 13 tot 16 uur strijden met een knots en van 16- 17 uur facultatief een op een. Dat moet al met al een kostbare aangelegenheid zijn geweest, al verdienden de herbergen wel flink aan al de bezoekers.
Het was niet de bedoeling om te doden, maar er vloeide wel eens bloed en er werd ook wel eens een laatste adem uitgeblazen op het strijdperk of na afloop.
Wat een lawaai moet het geweest zijn: joelende vrouwen, hinnikende paarden en schreeuwende mannen, een en al testosteron. Tegenwoordig kennen we voetbalwedstrijden, al vloeit het bloed daar doorgaans niet op het veld, maar eventueel wel op de tribunes na de wedstrijden; eigenlijk een heel beschaafd gebeuren. En met deze ontdekking keer ik beduusd huiswaarts.
 
Lena van Malde